ΑΡΧΙΚΗ

Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Η 21η Μαρτίου είναι μια διπλή επέτειος. Καθιερώθηκε ως Παγκόσμια ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού, αλλά και ως παγκόσμια ημέρα ποίησης. Προσπαθώντας να συνδυάσουμε τις δύο αυτές επετείους, διαβάσαμε στην τάξη μας αντιρατσιστικά ποιήματα, ενώ συνθέσαμε και δικά μας, τα οποία σας παρουσιάζουμε.

Ο ρατσισμός είναι φρικτός

Χρώματα βλέπει μόνο

Ισότητα και ανθρωπιά, δυο λέξεις χωρίς ρόλο.

 

Στον κόσμο αυτό

Τώρα πια δύσκολοι ήρθαν καιροί, μα

Όμορφο είναι πολύ

Να συνυπάρχουν διαφορετικοί λαοί.

 

Ρατσιστές, λοιπόν,

Ακούστε

Τη φωνή των παιδιών.

Σας λέμε καθαρά ότι

Ισοι είμαστε όλοι

Στο χρώμα διαφέρουμε μοναχά

Μα η ψυχή και η καρδιά

Όλων όταν πληγώνεται πονά.

Το χρώμα μας διαφέρει, οι ζωές μας διαφορετικές,

μα εγώ σε βλέπω ίδιο με μένα.

Η χώρα μου σε πόλεμο, η δικιά σου σε ειρήνη,

μα και οι δύο έχουμε τις ίδιες ανάγκες.

Τι λες, λοιπόν, κατάλαβες πως μοιάζουμε πολύ;

Πως είμαστε άνθρωποι με καρδιά και ψυχή;

Με την πρώτη ματιά μπορεί να μην το είδες,

αλλά αν ψάξεις πιο βαθιά, θα μάθεις τελικά,

ότι τα ίδια θέλει η καρδιά.

 

Η δύναμη της αλληλεγγύης

Πού πήγε η ομορφιά της χώρας μου;

Ποιοι έκλεψαν τα δώρα μου;

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο πια

δεν θέλω να με πολεμάει η μοναξιά.

 

Ας μαζευτούμε όλοι μαζί

να ενώσουμε την καμένη γη.

 

Η δύναμη της αλληλεγγύης είναι ζωντανή

μη φοβάσαι να έρθεις κι εσύ μαζί.

 

Τώρα θα ξεκινήσουμε από την αρχή

για μια ανθρωπότητα συντροφική.

 

Η αγάπη των λαών

Παίζαμε κρυφτό στις γειτονιές

Και γύρω μας πέφταν πιστολιές.

 

Τρέχαμε σαν τα παιδιά

χωρίς να βγάλουμε μιλιά.

 

Ψάχναμε ν’ αφήσουμε τη γη

χωρίς να κάνουμε προσευχή.

 

Πήγαμε σε τόπους μακρινούς

και συναντήσαμε ανθρώπους παγερούς.

 

Ελάτε όλοι μαζί να ξαναχτίσουμε την αγάπη.

Ελάτε όλοι μαζί να ξαναχτίσουμε αυτή τη γη.

 

Πρόσφυγες

Μέσα στους λάκκους τριγυρνούν,

ν’ αλλάξουν ρούχα δεν μπορούν.

Να ανοίξουν τα σύνορα ζητούν,

για να φύγουν, να σωθούν.

 

Στα λιμάνια τριγυρνάνε,

ψάχνουνε τροφή να φάνε,

Οι σκηνές πλημμυρισμένες,

από απελπισία κατοικημένες.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ξαφνικά έγινα πρόσφυγας,

δεν το ήθελα αυτό.

Τριγυρνάω μες στους δρόμους

Και μου λεν: «Φύγ’ από δω.»

Δεν αντέχω στην εξορία, θέλω την ελευθερία.

Το ψωμί μου δεν το ‘χω εγώ,

μου το πήρανε κι αυτό.

Στη γειτονιά σου τριγυρνώ

λίγη γη, μία ελπίδα

προσπαθώντας για να βρω,

απ’ τη ζωή να κρατηθώ.

 

 

Πρόσθετες πληροφορίες

Κονσόλα Αποσφαλάτωσης του Joomla!

Συνεδρία

Πληροφορίες Προφίλ

Χρήση Μνήμης

Ερωτήματα Βάσης Δεδομένων